Barda çalışanlar ne olduğunu sordular ve yarasa gördüklerine pek de mutlu görünmüyorlardı. Yine de yardımcı olup bana içine koymam için minik bir tekila kolisi buldular. Arka ayağı tutmuyor gibiydi ama fazla kurcalamak istemedim çünkü hala panik halindeydi.Önce barda, ardından da arabada babamla beraber telefonlardan yavru bakımını ve genel yarasa özelliklerini araştırmaya başladık. Beslenebileceğine ve yaşatılabileceğine iyice inanınca annemi de yarasayı beslemeye ikna etmiş oldum. Zaten içinde 3 köpek olan evimize, şirin bir eklenti olacağı kesindi (ve benim evde "evimiz BATCAVE olduuuuuu" diye gezeceğim tabi ki). Ailecek besleme onayı çıkınca adını da onu bulduğumuz barın adıyla taçlandırdık; bizim kanatlı Jazz'ımız...
Eve geldiğimizde tüm yol boyunca yaptığım araştırmalar sorucu edindiğim bilgilerle yarasamı beslemeye çalıştım. Etçil olduğunu düşündüğümden kıyma vermeyi denedim başta, fakat inatla yemeyi reddetti ve her ağzına verişimde tükürdü. Ardından, kendi yemek için şeftali soyan annem, acaba yer mi diye uzatınca "neden olmasın" diyip tırnak makasının ucuyla kestiğim minik bir parça şeftaliyi azıcık ezerek ağzının içine doğru bıraktım. Gene az önceki gibi bir tepki beklerken, yavaş yavaş emdiğini ve yediğini gördüm.
Suyunu da içirdikten sonra usulca onun için hazırladığım kutusuna yatırdım onu. Tuvaletini yaptıktan sonra koyduğum örtü parçasının altına girip arasından kafasını çıkardı. Bahsettiğim (neredeyse) herkesin tavsiyelerinin aksine, çocuğuma minik bir öpücük kondurdum ve onu uyumak üzere yalnız bıraktım.
Not:
Birkaç gün içerisinde yavru yarasamın durumu hakkında da, eğer olur da bulursanız nasıl yaklaşmanız gerektiği konusunda da bilgi veren birkaç post daha hazırlamayı düşünüyorum.
Beklemede kalın ;)
